Gezelligheid troef in Haris

Korporaal Marcel Cools werkte van januari tot en met juli 1980 bij de verbindingsdienst in Haris. Met zijn vaste groepen vrienden ('al sinds de opleiding') heeft hij er een geweldige tijd gehad. 'Voor het dagelijks leven zaten wij in Haris natuurlijk veel gunstiger dan de mannen op de posten. Van het geweld hadden we betrekkelijk weinig last en hoefden bijna nooit patrouilles te lopen. We konden het dorp in, elke dag gingen we ongedesemd brood eten bij Ali.'

'In die begintijd waren nogal wat Unifillers gelegerd in tenten. Wij zaten in de prefabs vrij comfortabel. Op een gegeven moment hebben we in de kamer een bar gebouwd. Wat lichtjes er omheen en bier tegen inkoopsprijs. Vanwege het overweldigende succes moesten we van het kader de boel na drie weken sluiten.'

Over de vakanties zegt Marcel : 'De meeste Unifillers zullen zich de Cactus Bar in Tel Aviv nog wel herinneren. Ik geloof dat alle meisjes uit Israël daar kwamen. Een collega van me heeft eens een cassette opgenomen toen hij met een stel meiden op een hotelkamer zat. Zo konden wij er later ook nog lol van hebben, dat kun je je voorstellen.'

Wat vindt Marcel ervan dat de Nederlanders uit Libanon zijn weggegaan ? 'Ach, wij zagen al in het begin dat UNIFIL niet een echte oplossing kon zijn. Maar er heeft toch een paar jaar een soort bufferzone bestaan, en dat is voor de plaatselijke bevolking al heel wat, denk ik. Al voelden wij ons natuurlijk wel erg machteloos in die situatie.'