'Ik koos met Unifil voor het avontuur, ik wist niet eens waar Libanon lag'
Bron : AD - 12.06.2017, Peter van de Vusse
In 1979 meldde dienstplichtig soldaat Gerard van Leeuwen uit Driebergen-Rijsenburg zich aan voor de vredesmissie van Unifil in Zuid-Libanon. Zonder noemenswaardige voorbereiding vertrok hij op 18-jarige leeftijd naar het strijdtoneel. Voor een tv-programma van Omroep MAX reisde hij terug naar het hoofdkwartier van destijds.
Libanon was in die tijd een brandhaard waar de PLO infiltreerde in Israël en christelijke milities van majoor Haddad Unifil bestookten. Unifil (een VN-vredesmacht) moest zorgen voor een veilige buffer. ,,Ik koos voor het avontuur. Ik wist niet eens waar Libanon lag”, zegt Gerard van Leeuwen 38 jaar later in het programma Mijn Missie Libanon, dat Omroep MAX zaterdag uitzendt. ,,We gingen de vrede handhaven, er heerste een zware burgeroorlog.”
Terug naar Haris
Samen met oud-beroepsofficier Peter Bos reisde Van Leeuwen in april opnieuw naar het Nederlandse hoofdkwartier in Haris. De Nederlandse aanwezigheid is daar nog zichtbaar in teksten op (vervallen) gebouwen en leeft nog in de herinneringen van de plaatselijke bewoners. Zo vertelt handelaar Speedy hoe hij broodjes ei, kaas en flesjes Coca-Cola regelde voor de soldaten en kent wasvrouw Leila nog de namen van de Dutchbatt-soldaten (die er tot 1983 zaten) van wie ze het ondergoed waste.
Het resultaat van de missie was misschien teleurstellend, maar ik zou het zó overdoen
,,Onze opdracht was om verbinding te maken met de lokale bevolking. Daarom voerden we juist veel sociale patrouilles uit om het vertrouwen te winnen. We boden veel medische zorg”, licht Libanonveteraan Bos toe, die tegenwoordig algemeen directeur is van de Veiligheidsregio Utrecht. Ook Van Leeuwen werkt bij de Veiligheidsregio Utrecht, als medewerker Oefenen, Trainen en Opleiden. Opzet van het tv-programma, met commentaar van oud-Journaallezer Gijs Wanders, is een oorlogsveteraan samen met zijn collega of baas terug te laten keren naar zijn missiegebied.
Vakantiemissie
Negen Nederlandse militairen sneuvelden in de periode dat de Blauwe Baretten in Zuid-Libanon zaten. Van Leeuwen zat een jaar bij Unifil en sprak er na terugkeer nauwelijks over, zo zeggen zijn twee zoons. Van Leeuwen: ,,In Nederland werden we niet gehoord. Het werd gezien als een vakantiemissie. Het resultaat van de missie was misschien teleurstellend, Libanon is nog steeds een verdeeld land. Maar ik zou het zó overdoen. Ik word gesterkt door de reacties van de bewoners die met warme gevoelens over het werk van Dutchbatt praten.”
Twee keer is hij in de afgelopen jaren teruggekeerd naar Libanon. Eén keer met een groepsreis en een keer met zijn twee oudste kinderen. ,,De missie heeft mijn leven verrijkt. Ik ga zeker nog een keer terug naar Libanon. Een jaar van mijn jeugd ligt daar.”