Multinationale Strijdkrachten

Directe militaire interventie van het Westen in Libanon vond plaats in augustus 1982, tijdens de Israëlische invasie. Franse, Amerikaanse en Italiaanse troepen van de haastig bij elkaar getrommelde Multinationale Strijdkrachten begeleidden de evacuatie van de PLO-strijders uit West-Beiroet. Verder moesten ze zorgdragen voor de veiligheid van de bevolking in het door Israëlische militairen omsingelde West-Beiroet. Samenwerken mochten ze alleen met het - nauwelijks bestaande - centrale Libanese gezag.

Na de evacuatie van de Palestijnse strijders (voltooid op 30 augustus) hadden de buitenlandse troepen grote haast om te vertrekken. Ze wilden niet verstrikt raken in het Libanese labyrint. Maar net zo haastig als ze vertrokken kwamen ze, enkele weken later, ook weer terug. Na de moord op de net gekozen president Bechir Gemayel en de daarop volgende slachtpartij in de Palestijnse kampen Sabra en Chatila, besloten de VS, Italië, Frankrijk en, in een iets later stadium ook Groot-Brittannië, weer troepen naar Libanon te sturen. De Multinationale Strijdkrachten (MS-2) kregen tot taak de regering van president Amin Gemayel te helpen haar gezag over een zo groot mogelijk gebied te laten herstellen, te beginnen in Beiroet. De MS-2 troepen hielpen bij de opbouw van een nieuw nationaal legeer.

Na hun opmars in het Chouf-gebergte raakten de druzen ook slaags met het Amerikaanse deel van MS-2. Toen moslimfundamentalisten een aantal bloedige zelfmoordacties uitvoerden op Amerikaanse en Franse militaire posities (met 241 en 58 doden) was het, in februari-maart 1984, tijd om definitief te vertrekken.

Bron : Koninklijk Instituut voor de Tropen te Amsterdam