The Elusive Peace
Het woord 'vrede' heeft bij Libanon nooit een kans gehad, Libanon heeft de boot gemist !.
Alles was geprobeerd; onderhandelingen over staakt het vuren, demonstraties, dialogen etc. Het geweld werd met de week harder.
Rond september, de situatie was inmiddels onhoudbaar geworden. Men, de bevolking, werd er doodziek van, er was geen compromis te bereiken met alle partijen. Ontvoering en moord was bijna een gewoonte zaak geworden. Premier Karami zette het "Nationaal Comité van de Dialoog" op maar helaas zonder resultaat omdat de leden bestonden uit religieuze leiders en politici die allen zo hun belangen hadden.
Buitenstaanders kwamen met voorstellen om tot een compromis te komen tussen de gewelddadige partijen. Christenen tegenover Moslims, rechts tegenover links, Libanezen en Palestijnen. Elk plan was gedoemd om te mislukken. Minister Abdel Halim Khaddam van Syrië van Buitenlandse Zaken, Kardinaal Bettoli (Het Vaticaan), de Franse minister Maurice Couve de Murville en Georges Gorse vergaderden over een 'staakt het vuren' met de Libanese regering. Ook dit plan mislukte, het geweld laaide weer op. Beiroet was inmiddels omgetoverd tot een gewapende getto.
De situatie explodeerde tussen twee bendes, de Kataeb en hun handlangers bezette de Quarantina shantytown en de Palestijnse linkse tak, de Moslims, veroverde de Christelijke dorpen van Damour en Jiyeh.
Het regeringsleger was kansloos en de politici stonden ook machteloos. De opdeling van het land, door onbekende kolonels van het Libanese leger, was er o.a. een van luitenant Ahmad Khatib, die gesupport werd door de PLO. Hij leidde de Moslims in het Libanese Arabische Leger. Zijn actie tot muitte leidde tot een reactie van de Christelijke milities in Sarba die hun families wilden bevrijdden uit de bezette gebieden in het noorden van Libanon (Akkar).
Intussen werd er flink gehandeld in wapens en minutie.
De politieke crisis werd met de dag groter, zelfs de religieuze leiders kregen in de gaten dat het de verkeerde kant met Libanon opging. Moslims en de Christelijke leiders ontmoeten elkaar voor het eerst bij Bkerke en daarna bij de Sunni Moslim Mufti, Dar el Fatwa. De Libanese kwestie had inmiddels ook de aandacht van de Arabische staten gekregen.
