Beiroet

Toen ik in maart 1981 landde op het vliegveld van Beiroet vielen mij direct de enorme puinhopen op van zand, afval en dergelijke. De stad en het vliegveld zouden de komende tijd nog vaker onder vuur komen te liggen. Toen ik via Beiroet naar Zuid-Libanon reed, moest ik steeds denken aan het liedje Beirut. Ik wist op dat moment niet wie de zanger was. Pas jaren later vond ik op een rommelmarkt de langspeelplaat The Best of Peter Sarstedt met dit nummer erop. Ik was dolgelukkig en luister hier tot op heden nog vaak naar.

Peter Sarstedt zegt op de hoes van de langspeelplaat het volgende: “This song I wrote into the future, hoping that when the problems wracking Beirut became history, the idea would be acceptable. I confidently expected the war to end within a year. But it did not. Perversely we released the song. Poor Beirut.” (“Ik heb
dit nummer geschreven voor de toekomst, hopend dat als de problemen in Beiroet voorbij zouden zijn, het idee achter het nummer zou kloppen. Ik vertrouwde erop dat de oorlog binnen een jaar voorbij zou zijn. Maar dat was niet zo. Toch brachten we het nummer uit. Arm Beiroet.”)

Pas ben ik teruggeweest naar Libanon en dit is me heel goed bevallen. Hoewel het land nog veel sporen van oorlog draagt, is er ook hoop. Een goed voorbeeld hiervan zijn de kerk en de moskee die opgeknapt en gebroederlijk naast elkaar staan in Beiroet (zie foto). Hier schuin tegenover stond een bord over
een verbroederingshardloopwedstrijd dwars door de binnenstad die ik dan ook later in de week hier ’s avonds heb gezien. Het liedje van Peter Sarstedt dat ik meegenomen had op mijn mp3-speler kreeg hierdoor een veel positievere klank.

Rob Geerling, Roermond