Het Akkoord van Ta'if
Een comité, bestaande uit vertegenwoordigers van Saudi-Arabie, Marokko en Algerije, stelde een 'handvest voor nationale verzoening' op dat voor eens en altijd een einde moest maken aan de Libanese oorlog. Alle overlevende leden van het in 1972 gekozen Libanese parlement werden uitgenodigd naar de Saudische stad Ta'if om overeenstemming te bereiken over het handvest.
Het akkoord van Ta'if van okotber 1989, bestaat uit vier delen.
- Het politieke systeem wordt hervormd. Het aantal leden van het parlement wordt uitgebreid en bestaat voor de helft uit moslims, de helft christenen. De uitvoerende macht komt te liggen bij de raad van ministers, met de helft van zijn leden moslims, de helft christenen. De soennitische premier krijgt meer macht, de positie van de christelijke president wordt vooral ceremonieel, de invloed van het parlement en zijn sjiitische voorzitter wordt versterkt.
- De Libanese soevereiniteit wordt hersteld met behulp van Syrië. Het Libanese leger en de politie worden versterkt en de milities ontbonden. Het Syrische leger zal zich uit Beiroet en het noorden (Tripoli en omstreken) terugtrekken naar de Bekaa-vallei. De terugtrekking zal beginnen twee jaar nadat het handvest van nationale verzoening is geratificeerd en 'na het opnemen van de politieke hervormingen in de grondwet'.
In 1996 hadden de Syriërs zich nog niet teruggetrokken richting Bekaa. De motivatie daarvoor was dat die terugtrekking pas kon plaatsvinden na de beëindiging van de Israëlische bezetting van de grenszone in het zuiden. De rechten die Ta'if aan Syrië geeft gaan erg ver en vormen volgens velen een inbreuk op de soevereiniteit van Libanon. - De autoriteit van de Libanese regering over het zuiden moet worden hersteld. Ta'if roept op tot uitvoering van VN-resolutie 425, die van Israël terugtrekking verlangt van zijn troepen naar de grens.
- De speciale historische band tussen Libanon en Syrie wordt benadrukt.
Bron : Koninklijk Instituut voor de Tropen te Amsterdam
