Het Nationaal Pact
De maroniet Khouri en de soenniet Solh sloten een overeenkomst die als politieke basis zou dienen voor het nieuwe Libanon. De aspiraties van de verschillende gemeenschappen, die zover uit elkaar lagen, moesten met elkaar worden verzoend.
Het ongeschreven pact, Mithaq al Watani, gaat uit van vier principes:
- Libanon is een totaal onafhankelijk staat. De christenen identificeren zich niet langer met het Westen en de moslims streven niet langer eenheid met Syrië of Arabische eenheid na.
- Libanon is een Arabisch land, met Arabisch als de officiële taal. Het handhaaft zijn spirituele en intellectuele banden met het Westen.
- Libanon is lid van de familie van Arabische staten en neemt, als er conflicten tussen de Arabische landen zijn, een neutrale positie in.
- De politieke posten worden verdeeld langs confessionele lijnen. In het parlement is de verhouding tussen christelijke en islamitische leden, in overeenstemming met de volkstelling van 1932, als zes staat tot vijf. Ook in het ambtenarenapparaat en het leger wordt het principe van het confessionalisme toegepast.
Het Nationaal Pact bleef van kracht tot het uitbreken van de burgeroorlog van 1975. Hoewel het confessionalisme bedoeld was om conflicten tussen de religieuze groepen te voorkomen en minderheden te beschermen, bleek het systeem juist nieuwe problemen te veroorzaken.
Bron : Koninklijk Instituut voor de Tropen te Amsterdam
