De situatie in Libanon
De situatie in Libanon kan misschien het best worden omschreven met de woorden 'chaos en anarchie'. In het dagelijkse leven is dat goed merkbaar. Vooral bij de openbare diensten als de stadsreiniging, de telefoondienst en het elektriciteitsbedrijf. Elektriciteit wordt door veel Libanezen afgetapt, illegaal. Dat gebeurt op een openlijke, maar ook levensgevaarlijke manier. Met de telefoon is dat hetzelfde. de straten en wegen worden vaker niet dan wel schoongemaakt. Natuurlijk valt de anarchie en de chaos het meest op in de grote steden als Beiroet, waar zoveel mensen en partijen bij elkaar leven en elkaar bevechten. Er is een elitekorps politie opgeleid. Dit korps, getooid met rode baretten, poogt hardhandig en zwaar bewapend het gezag van de overheid in de hoofdstad te herstellen.
De toestand in Libanon is ongelooflijk ingewikkeld. Deskundigen schatten het aantal partijen en partijtjes op minimaal 85 en maximaal 120. Een onoverzichtelijke wirwar van groepen die regelmatig met elkaar afspraken maken en elkaar vervolgens weer met de wapens in de hand bestrijden. Coalities wisselen snel in het door oorlogsgeweld geteisterde land. Iedereen heeft wapens in huis. De belangrijkste groeperingen in Libanon zijn : het officiële Libanese leger en de politie, de maronitische christenen (tegen PLO en tegen Syrië), de verschillende Palestijnse groepen verenigd in de PLO, de overwegend islamitische linkse alliantie (NLM), de op Iran georiënteerde moslimbeweging AMAL (tegen alle buitenlandse en christelijke invloeden in Libanon), de Arabische afschrikkingsmacht (die vrijwel geheel bestaat uit Syriërs), en de door Israël gesteunde troepen van majoor Haddad in zuidelijk Libanon.
De schietpartijen tussen de verschillende groeperingen is een dagelijkse gebeurtenis. De militairen van Unifil worden hiermee vooral geconfronteerd wanneer ze in Beiroet verblijven. Bijvoorbeeld tijdens een overnachting in het Riviera Hotel, voorafgaand aan of volgend op een verlofreis naar Nederland. De Unifillers vormen namelijk een buffer tussen aan de ene kant Israël en de militie van Haddad en aan de andere kant de PLO, de NLM en AMAL. De voornaamste taak van Unifil is de vrede zo goed mogelijk te bewaren en het gezag van de Libanese centrale overheid te herstellen. Daarom werken de Blauwe Baretten samen met eenheden van het Libanese leger. Sinds april 1979 zijn enige pelotons Libanese militairen, nauw samenwerkend met Dutchbatt, actief in het Nederlands gebied. Unifil is er tot nu toe in geslaagd uitbreiding van de oorlog in zuidelijk Libanon te voorkomen, maar heeft, zoals secretaris-generaal Kurt Waldheim van de Verenigde Naties heeft moeten toegeven, het gezag van de Libanese regering nog niet kunnen herstellen.
Tot nu toe hebben de vredesmilitairen hun handen vol gehad aan één taak: het voorkomen van een verdere escalatie van geweld in zuidelijk Libanon. Daartoe zijn ze, goed zichtbaar voor alle partijen, dag en nacht in de weer. De Nederlandse posten vormen, hoe goed bewapend ook, een soort schietschijf. Alles gaat openlijk, zoals het bij de uitvoering van een vredestaak hoort. Terugschieten is alleen toegestaan uit zelfverdediging en als waarschuwing in gevallen van zogenaamd 'close-firing'. Voor veel militairen is dat wellicht een leerzame, maar toch ongemakkelijke positie, die veel van hun incasseringsvermogen vergt.