Fighting Dirty

Dood in Libanon. In het land van de gastvrijheid en 'dolce vita', het leven maakte plaats voor de dood. In 18 maanden, 40.000 mensen werden gedood. In de Libanese oorlog, de doden vielen zonder dat men wist waarom. Doden vielen door scherpschutters, ongecontroleerde aanvallen.

De Burgeroorlog, de meeste slachtoffers waren burgers, het alles leek op een slachthuis. Politiek gezien, de rechtse-tak was niet geheel de schuldige, de linkse-tak had niet automatisch gelijk. Het was moeilijk kiezen wanneer het fanatisme de overhand kreeg boven het menselijk verstand.

Was het een sociale oorlog ?, Libanon ging ten onder aan de luxe die het in de loop van decennia's had opgebouwd.

Was het een religieuze oorlog ?, de Jihad of een kruistocht ?. Het leek op beiden, maar de extreme Palestijnen en de anti-Maronite Libanese partijen werden vaak aangestuurd door de Christelijke partijen. De Moslim Libanese leiders voelden soms de druk van de Christelijken.

Libanon's interne tegenstellingen waren min of meer de oorzaak van deze tragedie. De onderlinge verdeeldheid tussen de verschillende communies, de sociale onrechtvaardigheid waren voor een deel hier debet aan.

Het huwelijk tussen de Islam en de Christelijken in Libanon liep uit op een scheiding omdat men elkaar begon te vermijden. Libanon was ook het slachtoffer van de moordpartijen. Menigeen had een motief voor de gruwelijkheden die dagelijks plaatsvonden.

De ontwikkeling van Libanon was ook een doorn in het oog van de Arabische landen. De Arabische landen waren rijk ten op zichte van het land Libanon. Libanon was een zwakke schakel in de Arabische wereld. Libanon was gevoelig voor dit soort interne aangelegenheden en was een 'prachtige' plaats voor een revolutie en met als absolute dieptepunt de Palestijnse kwestie. Vluchtelingen werden omgetoverd tot straatvechters en meegetrokken in de burgeroorlog. De verschillende nationaliteiten werden tegenover elkaar gezet en bevochten elkaar.

Voor 18 maanden, twee culturen stonden tegenover elkaar gadegeslagen door de wereld zonder iets te doen. Het Westen en de Arabische Wereld waren samen schuldig, het geven van hulp aan Libanon was niet aan hun besteed. Men was wel bezorgd maar de actie tot het geven van enige hulpverlening ontbrak volledig, het was immers ver buiten hun grenzen !.