Under The Blitz in Beirut

"Sterven duurt niet langer dan een minuut, leven kan een ergenis worden". De ergenis van de bevolking van Libanon was niets ten opzichte van de ergenis van de mensen die in Beiroet woonden. Zij moesten plots hun luxe leventje inleveren voor een bestaan van ergenis. Er ontstond een tekort aan : brood, elektriciteit, communicatie-middelen en water. De helft van de bevolking van Beiroet vluchtte weg uit de stad, de andere helft hield stand. Het moraal hield stand. Ondanks de gruwelijkheden, de mensen - welke hun baan verloren hadden, hun eigen zaak of hun luxe leventje - waren ongetwijfeld de helden in het tot stand komen van het moraal, zij geraakten niet in paniek.

Het leven in oorlogstijd in Beiroet werd duidelijk uit een brief aan vrienden van een chirurg welke achterbleef in Beiroet om slachtoffers te helpen en te verzorgen.

"Dit is een klein briefje om te vertellen dat alles in orde is in Beiroet (dit in tegenstelling tot wat je hoord in de media). Het is waar dat er geen benzine meer is maar je kan nog steeds lopen. De dagelijkse douches waren een luxe in tegenstelling tot nu !. Overhemden worden meer dan een week gedragen en niemand klaagt over de zweetlucht. Het leven is nog steeds onder controle te houden evenals je niet meer met je vrienden via de telefoon kan praten. Het eten heeft eigenlijk een koelkast nodig, je huis inklimmen ten opzichte van het gebruiken van de lift, aan alles kan je wennen !.

"Wie zegt dat brood een 'must' is ?, we moeten een oorlog zien te overwinnen waarvoor we gewaarschuwd waren. Het eten van bonen is een gewoonte zaak geworden, soms twee tot drie keer per dag, fruit is ook schaars geworden. Ik ben inmiddels 9 kilo kwijt geraakt maar ik voel me goed, het aantal slaapuren is gereduceerd tot 4 uur per dag in plaats van de 7 uren per dag. De nachten vliegen voorbij zonder enige notie te hebben van de schietpartijen die plaatsvinden."

"Elke dag dezelfde gezichten, dezelfde discussies, je begint elkaar beter te leren kennen."

"Ik ben de enige van de faculteit hier, dus ik heb geen discussies over mijn werk met mijn collega's."

"Sinds het feit dat de telefoons in het ziekenhuis niet of nauwelijks meer functioneren zijn er geen rare vragen meer van patiënten, dus je begrijpt wel dat de oorlog ook zo zijn positieve kanten heeft."

"Je behoeft niet bezorgd te zijn inzake mijn veiligheid. Er zijn genoeg mensen die mij kunnen beschermen, zij staan meteen voor je klaar. We zijn zeer dankbaar omdat zij ons bescherming geven. Zij geven ons voorraden, spiegels, telefoons, typemachines etc. en andere dingen die eigenlijk niet nodig zijn."

Ik hoop dat het met jullie goed gaat. Ik ben bezorgd ten opzichte van de alcohol, drugs, geweld etc. dat karakteriseert de Westerse Wereld, en dan heb ik het nog niet gehad over de sex, boeken en de films. Jullie missen de opwinding en de rijke ervaring van het leven in Libanon van de laatste jaren.