Mijn Libanon

Iets meer over mijzelf, ik ben getrouwd met een Libanese (ben overigens geen Unifiller), haar familie woonde en woont nog steeds juist achter het checkpoint van Unifil.  Veel Dutchbatters kwamen in die tijd bij haar thuis en dronken thee en aten mee.  De gastvrijheid van de mensen was en is nog steeds enorm.

In die tijd leerde mijn vrouw een Nederlander kennen, die daar gelegerd was en ze zijn  later dan ook onder veel belangstelling getrouwd.  Dit huwelijk zorgde nogal voor wat opschudding, want de Nederlandse overheid wist hier niet  mee om te gaan. De voorpagina van de Telegraaf is zelfs gehaald en volgens mij zelfs de televisie. Misschien ken jij haar wel of haar familie, of was jij ook één van de velen die zijn wasgoed  door één van de dochters liet doen. Alles keurig gewassen en gestreken voor 1 dollar per weekendtas.

In Harris is eigenlijk veel veranderd. Veel Libanezen zijn rijk geworden in het  buitenland (Afrika) en anderen toch wel door Unifil. Veel rijken uit Beiroet hebben  grond gekocht en er kleine kasteeltjes op laten bouwen. Huizen met meer dan 20 kamers  zijn eerder regelmaat, dan uitzondering!

Je ziet dus veel prachtige, grote huizen en daarnaast eenvoudige nog steeds niet afgebouwde  huisjes waar meer mensen in wonen dan jij en ik ooit zullen begrijpen. De mensen hebben net  genoeg geld voor het dagelijkse eten en niets meer over om hun huis af te bouwen. Veel mensen  verdienen met tabak verbouwen hun geld, maar dat is erg, erg weinig en meestal worden de  schulden, die in de loop van het jaar zijn opgebouwd er mee afbetaald. Wat er overblijft  is meestal niet veel.

Zoals ik al vertelde gaan wij, mijn vrouw en onze twee kinderen ieder jaar een maand naar  Libanon. Heerlijk rustig en lekker relaxed. Natuurlijk, dagelijks hoor je de kanonnen en  mortieren, maar echt gevaarlijk lijkt het mij niet. Elke keer als ik aan Libanon denk dan  moet ik vaak denken aan een liedje van de groep Bots, het heette "we varen uit naar Libanon  als vredesmacht. Wie had dat nou gedacht. We varen uit naar Libanon. Met zonne-olie en kanon,  we gaan naar Libanon". Hoe naïef als je daarop terug kijkt. Toch in die tijd dachten mensen  in Nederland dat Dutchbatt een vakantiepark was voor militairen. Achteraf is dat een klein  foutje geweest!

Onbekend met taal, gebruiken en cultuur onder totaal andere omstandigheden zitten daar  nu UN militairen, die volgens mij nu nog niet weten wat ze er doen. De Ieren die er zitten  zijn er puur voor het geld. Er zijn er, die voor de 4e of 5e keer terug komen en nog snappen  ze niets van de cultuur. Ongelofelijk maar waar, helaas. Tijdens een aanval van Israël  op stellingen, welke stellingen, ze pleuren gewoon een stel bommen lukraak in de wadi,  van Hezbollah duiken de Ieren meestal gelijk in hun bunker. Ik dacht altijd dat een van  hun taken was de bevolking te beschermen? Nee, kijk dan naar de Libanezen, die pakken  een stoel en gaan bij wijze van spreken op dak zitten om alles op het gemak te bekijken.  Iedereen werkt gewoon door en niemand maakt zich volgens mij echt druk om de aanvallen van  Israël.

Hezbollah krijgt meer en meer invloed, niet alleen bij de lokale bevolking, maar ook bij  Unifil. Ze worden als een volwaardige (guerrilla) partij beschouwd en niet als terroristen.  Tegenwoordig ook door Israël. Op de Libanese televisie laten ze dagelijks activiteiten van  Hezbollah zien. Trouwens, Hezbollah heeft een eigen televisie zender die dagelijks uitzend  en in heel Libanon goed te ontvangen is. Vlak voor dat ik aankwam had Hezbollah een mangat  (dat wat op de berg is bebouwd als fortificatie) van Israël vlak tegenover de UN post in  Harris veroverd en op televisie was duidelijk te zien hoe de vlag werd gepland. Gek, maar  ik had iets van toen ik dat zag.

Van de Ierse commandant hoorde ik al vier jaar geleden dat de Israëlisch het in hun broek  doen voor de Libanese freedom fighters. Opmerkelijk, de hele wereld gilt over terrorisme maar  niemand is er ooit geweest. De journalisten zuigen de grootste onzin uit hun duim, geven  plaatsnamen op die niemand weet te liggen en spreken over Noord-Israël, terwijl het gewoon  Zuid-Libanon is dat bezet wordt door Israël. De enige die zinnig schrijft is Jan Keulen van  de Volkskrant, maar die is volgens mij ook ter plekke geweest.

Twee jaar geleden na de Israëlische actie "druiven der gramschap" bezocht ik 2 dagen Qana  na de walgelijke aanval van de Israëli's in Zuid-Libanon. Ongelooflijk wat ik daar aantrof, de gehele  infrastructuur hadden de Israëlisch kapot gebombardeerd inclusief elektracentrales scholen  en andere publieke gebouwen. Kun je je voorstellen, dat mijn vrouw en ik 17 dagen aan de televisie (CNN en  MBC)  gekluisterd lagen en elk bericht bestudeerden om maar iets over de familie te horen.  Dagelijks vele telefoongesprekken, maar Libanon antwoordde niet! CNN live from Lebanon,  mijn neus! Niemand van hun was daar! Ze maakten de reportages vanuit Beiroet en de beelden  pikten ze volgens mij van de Libanese televisie aangevuld mat leuke plaatjes die ze in de  omgeving van Beiroet schoten. Ik weet dat zeker omdat ik de beelden herkende, die ze lieten  zien op televisie. Ze zeiden dat het Nabbatiye was, maar ik herkende en las in het Arabisch  dat het bijvoorbeeld Saida was.

Dan, eindelijk, tickets kopen, die we al vanaf de eerste dag af hadden besteld,  met mijn ouders geregeld dat die op de kinderen zouden passen en wij met de nodige spullen in het  vliegtuig naar Libanon.

Beiroet, wat een stad als je aan komt vliegen. Je kunt het wasgoed bijna van de lijnen plukken  zo laag vlieg je over de stad heen. De geur van het Midden Oosten, de heerlijke warme avondzon,  ik voel me thuis. De zuster van mijn vrouw; zij is de grote "regelneef" van de familie, haalde  ons zoals altijd op.

En dan een rit van 80 kilometer over gedeeltelijk verwoeste wegen, langs kapotgebombardeerde  huizen en langs Qana . . . Mijn god, ondanks de temperatuur van 23 graden voel ik (en nu nog  steeds!!!) de koude rillingen over mijn rug als ik dat zie en of er aan denk. Ik weet niet hoe  jij erover denkt maar dit is de grootste leugen die de UN in stand houdt. Niemand maakt mij  wijs dat dit een ongeluk was! Dit was pure opzet van Israël om om "humanitaire redenen" hun  mislukte en totaal zinloze actie te beëindigen.

Zo konden ze zonder gezichtsverlies hun actie beëindigen!. De rest van de wereld zou eens denken  dat ze niet in staat waren een land als Libanon te domineren. En dat alles ten koste van onschuldige kinderen, vrouwen en mannen. Nee, als we het nieuws  volgden dan had Israël dagelijks succes en werden Hezbollah bolwerken een voor een vernietigd,  echter ik zag dat ze alleen huizen van onschuldige burgers en weeshuizen, scholen van Hezbollah  in Sour hadden kapot gegooid. Vergeet niet dat Hezbollah veel voor de lokale bevolking doet,  naast een militante groep hebben ze allerlei organisaties die zeg maar een stuk sociaal werk  doen. Je moet dan denken aan onderwijs, gezondheidszorg en de zorg voor wezen, waarvan de  ouders omgekomen zijn tijdens oorlogsgeweld.

Ook mijn schoonfamilie is hard getroffen door de oorlog. Mijn vrouw is drie broers kwijt  geraakt en één is zwaar verminkt aan zijn hand en been. Ik bemoei me niet met politiek,  maar ik heb ondertussen wel mijn eigen mening.

Genoeg over politiek, maar je weet nu hoe ik erover denk. Libanon is een land waar ik van ben  gaan houden, het is een liefde die van twee kanten komt. De Nederlanders zijn daar nog steeds erg populair en men zegt zelf dat men hun welvaart aan  Dutchbatt heeft te danken.

Alleen tijdens het WK voetbal waren de meningen erg verdeeld, Duitsland en Brazilië waren als  voetballand even iets populairder. Daar heb ik dan ook onmiddellijk actie op ondernomen door  de Nederlandse vlag hoog te hijsen en fier te laten wapperen gedurende ons verblijf in Libanon.  Ik had de vlag mee genomen voor het geval "WE"  wereldkampioen zouden worden, helaas ook dit  was weer een illusie al bleek voor veel Libanezen het verlies van Brazilië in de finale een  ramp te zijn. Elke dag werd ik aangesproken (ik spreek en versta ietwat Arabisch, lezen en  schrijven lukt ook aardig) dat Brazilië was hun club, maar Holland, ja Holland speelde zo  mooi, maar wat kopen we ervoor?

Met mijn scooter die ik voor 340 $ had gekocht en die vreselijk hard liep scheurde ik dagelijks  door de wadi en door de bergpassen heen. Langs allerlei dorpjes, je kent ze wel, Kafra, Tebnine,  Sultaniyje en nog meer. In een van die dorpjes, de naam weet ik niet, maar het ligt in de wadi  vlak bij Tebnine ontdekte ik een school met een plaquette aan de wand waarop geschreven stond  in het Nederlands, dat de school mede was gebouwd met hulp van (financiële middelen)  Nederlandse Dutchbatters. Toch leuk om dat te zien.

Op een dag was ik verdwaald, ik wist de weg niet meer te vinden, gelukkig spreek ik een mondje  Arabisch en lukte het mij aan mensen de weg te vragen. Ja en dan weet je het wel, wie ben je  en waar kom je vandaag. Als ik vertel dat ik Hollander ben en ben getrouwd met een Libanese,  dan weten ze het wel. Ongelofelijk, iedereen in de wijde omtrek heeft gehoord van die Nederlander  die getrouwd is met een Libanese. Het ergste is dan, ook al heb je haast, je moet mee eten en  thee drinken. Voor je het weet is er een paar uur voorbij. De weg wijzen is er niet meer bij  ze willen het liefst dat je nog wat blijft.

Nee, van die gastvrijheid houd ik en ik denk dat jullie ook veel genoten hebben van de  gastvrijheid van de lokale bevolking. Als ik de verhalen van mijn schoonmoeder hoor, dan  zaten de Nederlandse militairen veel bij de mensen thuis en konden ze goed met elkaar  opschieten.

Het gaat niet goed met de kleine man, er is weinig werk en het werk dat er is wordt vaak  ingepikt door Syriërs, die massaal in Libanon zijn neergestreken en die voor 10000 LL per  dag werken, terwijl de gangbare Libanese prijs per dag 20 tot 25000 LL is!. Nee, die Syriërs zijn niet populair bij de Libanezen, trouwens de Palestijnen ook niet,  die zien ze toch wel als de oorzaak van hun probleem met Israël.

Voor de volledigheid de Lira is aan de US $ gekoppeld en 1$ is 1500 LL.

In jullie tijd was de LL nog een gulden waard, maar de inflatie is aardig onder controle.  Drie jaar geleden moest je bijna alle luxe producten in dollars betalen, maar vandaag de  dag kun je alles kopen en betalen met Libanees geld. Toch knap ondanks de oorlog dat ze dat  gelukt is. Wat dat betreft zijn er veel overeenkomsten tussen Nederland en Libanon, klein,  ondernemend en vol handelsgeest!

Wat anders, veel mensen in Europa denken dat de Libanezen de Israëlisch haten, maar daar heb  ik nooit echt iets van gemerkt. In het zuiden heeft men meer een hekel aan Syriërs dan aan de  Israëlisch. Iedereen heeft wel door dat Syrië economisch profiteert van Libanon.  Mijn schoonmoeder, dat mens is de goedheid zelve heeft zelfs Israëlische soldaten in 1980,  terwijl ze actie voerden in Libanon in huis gehaald en te eten en te drinken gegeven.

Zoals je misschien weet wonen de christenen en moslims vreedzaam naast elkaar in Tebnine  er is daar zelf een kerk. Van de Palestijnen wordt gezegd dat zij zelf zo stom zijn geweest  hun grond te verkopen en dat ze nu maar op de blaren moeten zitten. Nee, ook zij zijn niet  erg populair daar.

Ik begreep dat jullie organisatie plannen had om naar Libanon te gaan een soort reünie  ter plaatse. Een goed idee en ik denk dat de bevolking het vreselijk leuk zal vinden.  Sommige Libanezen hebben mij foto's laten zien van Nederlandse militairen en weten namen.  Ze vroegen mij de haren van het hoofd en ik wist niets! Ik ben geen Unifiller geweest! Maar ja, vertel ze dat  maar eens, je bent Nederlander en Nederland is klein dus word ik verondersteld alle  Nederlanders te kennen.

Hoe zit het met het Arabisch? Spreken jullie de taal, of wordt het communiceren in Engels,  Frans en de overbekende handen en voeten? Het valt tegen wat de mensen daar aan taalkennis hebben. De jeugd spreekt een klein beetje engels.  Leuk is te vertellen dat er nog steeds mensen zijn die  Nederlandse woorden tegen me roepen en niet alleen vloeken! Langs het huis van mijn  schoonfamilie kwam elke dag een man voorbij, die voor Dutchbatt had gewerkt en elke  keer als hij mij op de waranda zag zitten, dan stopte hij de auto en riep: "goedde midddaggg"  en vervolgens het bekende rijtje woorden dat alle Arabieren leuk vinden, zoals allemachtig,  prachtig en achtentachtig!

Vorig jaar is een zwager van mij in Nederland geweest voor drie maanden en op 18 september  komt mijn jongste schoonzusje voor drie maanden naar Nederland. Wat een drama om een visum  te krijgen. Tot vorig jaar deden de Belgen dit, want Nederland had geen ambassade in Libanon.

Terug naar de Belgen, deze mensen verdenk ik dus ernstig van racisme! Ik ken nogal wat  Libanezen in Nederland en iedereen die Moslim is heeft een probleem met visa. De christenen  niet, die weten meestal binnen 3 a 4 weken het felbegeerde visum te krijgen. Ik met al mijn  kennis en die weet hoe ambtenaren werken, ben nu al 1½ jaar bezig! Het vorige visum van mijn   zwager duurde ook zo lang.

Voor ik het vergeet, de Ieren zijn best geschikt en doen best goed werk. Ze staan open en  respect vol naar de lokale bevolking al snappen ze volgens mij niet wat hun taak is. Alleen  de laatste tijd merk je dat er soldaten komen puur voor het geld, de bevolking interesseert  ze niet. Vrouwelijke soldaten, meer en meer komen er, lopen in shorts en zeer kleine strakke  T-shirtjes rond te rennen. Ook leren ze de jeugd verkeerde woorden. Jammer vind ik dat.  Ik ontdekte op een keer ronduit beledigende taal in het engels op een van de kleine  winkeltjes rond de UN post. Dit heb ik toen gemeld aan de captain die een toffe gozer is,  die het onmiddellijk heeft laten verwijderen.

Nee, de Ieren gaan wel, daar tegenover staan de Polen die de Noren hebben vervangen hun groep  heet POLMANCOY en ze doen het onderhoud aan alle UN voertuigen. Zij zitten tussen Harris en  Tebnine vlak bij het UN hospitaal, dat door de Ieren wordt gerund.

De Polen, ongelooflijk, ze spreken geen woord Engels en ze moeten met iedereen kunnen  communiceren. Je lacht je dood, want de Ieren snappen niets van dat steenkool engels.  Ik heb de verkeerde auto wel eens zien worden afgevoerd!.

De Polen verkopen ook alles wat los en vast zit met of zonder toestemming. Benzine, diesel,  wapens, auto onderdelen en voedsel uit de mess alles verkopen ze aan de lokale bevolking.  Zo af en toe wordt er eentje gepakt en terug gestuurd. De Polen zijn niet erg geliefd want  ze verdienen weinig geld en geven dus ook weinig uit. Daarnaast hebben veel Libanezen hun  baantje verloren nadat de Noren zijn vertrokken. Al met al is het er niet beter op geworden  voor de gewone man. Nee, de Polen zijn niet geliefd net als de soldaten van Nepal, die worden er van verdacht  informatie aan Israël door te spelen en dat wordt niet echt gewaardeerd.

Voor mij is Libanon een land dat veel te bieden heeft en als de kinderen groter zijn,  ze zijn nu 13 en 11, dan denken mijn vrouw en ik erover om er te gaan wonen. We zijn druk  bezig een stuk grond te kopen, maar de grondprijzen vliegen de pan uit. In het zuiden  wordt zo'n 25000 $ betaald voor een dulom, dat is 1000 m2. Je zit dan wel op de berg en  je hebt howa (wind), dat erg belangrijk is. Je weet hoe warm het daar in de zomer is.  In de wadi betaal je veel minder, zo'n 5000 $ per dulom, maar dan heb je geen howa en is  het er zomers bloedheet. Ik zie veel mogelijkheden die het land te bieden heeft en met  niet te veel geld kun je daar best iets opzetten. In Libanon geld nog steeds geld maakt  geld !.

De kust bij Sour is geweldig, de stranden zijn groot, het water is heerlijk, alleen die  Israëlische kanonneerboot, die voor de kust patrouilleert verpest je uitzicht. Af en toe  zie je daar ook een UN wagen met UN-ners die een duik komen nemen. Als ik met ze in gesprek  raak, dan snappen ze niet dat ik in dit land wil wonen. Ze vinden het maar een . . . land en van  de mensen daar snappen ze niets van.

Ik ben eigenlijk nieuwsgierig hoe jullie in die tijd er tegen aankeken. Hoe zagen jullie  de bevolking wat was jullie verteld en wat waren jullie taken daar nu precies, zowel in  theorie al in de praktijk.

Groeten en tot een volgende keer.