Maatschappijstructuur

De Libanese samenleving is altijd gekenmerkt geweest door de tegenstelling tussen christelijke en islamitische groeperingen. Sinds 1975 is de situatie steeds onoverzichtelijker geworden. Aanvankelijk bleef het conflict beperkt tot christenen en moslems, maar later gingen zelfs Palestijnse verzetsgroepen elkaar bestrijden. In de tweede helft van de jaren ´80 was er een groot aantal legers, waarvan elk een eigen invloedssfeer had. De voornaamste militaire groeperingen waren in 1988 de Druzen, de christelijke falangisten, het christelijke SLA (South Lebanese Army) dat in Zuid-Libanon opereert, verscheidene Palestijnse eenheden, enkele Libanese moslemgroeperingen, het officiële Libanese leger, een Syrische bezettingsmacht en tot slot de UNIFIL (vredesmacht van de Verenigde Naties). Brandpunt van de strijd is gewoonlijk West-Beiroet, waar niet alleen christenen en moslems elkaar bestrijden, maar ook moslems onderling conflicten met geweld proberen te beslechten.